Reactie:

Omdat niet iedereen de Filatelie-Encyclopedie heeft, even een aanvullende reactie:
In de oude tijden vóór de fax en de e-mail waren de treinbrief en de autobusbrief methoden om redactionele kopij (en advertenties) snel naar de redactie te krijgen:

De brief werd met een bepaalde trein of bus meegegeven, en meestal stond er bij het station of de halte van bestemming zelfs al iemand te wachten om het poststuk meteen mee te nemen naar de redactie.

Volgens de postwet moesten deze stukken (naast de frankering van het vervoerbedrijf) ook een volledige frankering van de PTT dragen, die dan op het station van vertrek of door de buschauffeur ‘vernietigd’ werd, met b.v. het stationsdatumstempel of het rittenkaartenstempel.

Terzijde valt op te merken dat zulke poststukken erg interessant zijn, maar de afgeweekte postzegels niet. Mocht iemand een hoge waarde aan de losse zegels toekennen, dan moet bedacht worden dat zulke vervoerbedrijf-stempels (de stempel-instrumenten) bij honderden in verzamelaarshanden zijn.

Daar is ook niets op tegen, en de meeste verzamelaars zullen er nooit ongestempeld gebleven postzegels mee afstempelen (en daar zelfs niet op komen), maar niemand weet zeker wat die eigenaar van dat 1.421e stempel er mee doet … .

Frans van de Rivière