Reactie:

Bij de Postwet van 1870 was de mogelijkheid ingesteld om inning van kwitanties tot een bedrag van 150 gulden te laten geschieden door de Posterijen. Het kwitantierecht bedroeg 10 cent per 10 gulden te innen bedrag. Het recht moest voldaan worden door het bedrag aan postzegels op het postkantoor waar de kwitantie aangeboden werd op de kwitantie te plakken en tot 1 april 1892 direct af te stempelen met het puntstempel.

Vanaf 1 april 1892 moest de afstempeling met het dagtekenstempel geschieden. Als het te innen bedrag groter was dan 10 gulden was er tevens een fiscaalrecht verschuldigd, dat aanvankelijk met blauwe stempels, later met fiscaalzegels op de kwitantie aangegeven werd. Vanaf 1 april 1892 werd het tarief voor het innen van kwitanties verlaagd naar 5 cent, op dat moment nog te voldoen via een postzegel op de kwitantie.

Vanaf 15 juni 1896 werd het kwitantierecht niet meer verantwoord door de zegel op de kwitantie te plakken, maar op een bij de (meestal meerdere) kwitantie(s) behorende borderel voor het totaalbedrag van het kwitantierecht. Echter de fiscaalzegels bij bedragen groter dan 10 gulden moesten nog wel op de kwitantie geplakt worden. De post zorgde voor bezorging en inning van de kwitantie en had in dit geval voldoende aan de gebruikte naam en plaats om de kwitantie te innen. Het kleinrond stempel Haarlem werd geplaatst bij aankomst voordat de kwitantie geïnd werd.

Omdat het bedrag van de kwitantie lager dan 10 gulden was, is er geen fiscaalzegel aanwezig en omdat de kwitantie tussen 1 april 1892 en 15 juni 1896 is geïnd zit er een postzegel op die met het kleinrondstempel is afgestempeld.

Harrie Jans