Vanaf het moment, begin 1865, dat ’s Rijksmunt de poststempelproductie voor de Posterijen ter hand nam, kenmerkten de stempels zich door een kleiner formaat dan voorheen. Afgezien van het proefstempel van 9 december 1864 waren dit in eerste instantie het “uurkarakterloze” takjestempel (1865) dat al snel werd opgevolgd door een tweeletterstempel (1866). In dit stempel werd de dag opgedeeld in 5 tijdvakken. 

In de loop der jaren ’70 voldeed deze grove tijdsindeling niet meer. Op 24 augustus 1875 berichtte de Minister van Financiën dat de stempels in de belangrijkste postkantoren voortaan zouden moeten worden uitgerust met 18 uurkarakters.

Deze karakters moesten overdag, van ’s ochtends 6 uur tot ’s avonds 10 uur, de tijd van afstempeling op één uur nauwkeurig aangeven; de tijdvakken 10-12 uur en 12-6 uur maakten het etmaal compleet. Deze uurverdeling zou uiteindelijk niet alleen worden ingevoerd op de belangrijkste postkantoren, maar op de dagtekeningstempels van alle postkantoren.

Vanaf 1879 werd ook aan hulppostkantoren dit type dagtekeningstempel verstrekt, zij het met andere uurkarakters. Het was dezelfde tijdsverdeling als bij de tweeletterstempels van de postkantoren, alleen met een andere aanduiding van het gedeelte van de dag: V(oormiddag) in plaats van M(orgen) en N(amiddag) in plaats van A(vond). Dit stempel, dat van model dus niet afwijkt van het eerdere tweeletterstempel, wordt onder verzamelaars het kleinrondstempel genoemd. Kleinrondstempels zijn onder verzamelaars populair omdat ze nagenoeg geheel op de postzegels passen; zie in deze verzameling het stempel Barsingerhorn.

In deze verzameling treft u geen afdrukken van zoveel mogelijk plaatsen van A t/m Z aan; deze verzameling geeft een andere benadering van dit onderwerp, daarom:  “KLEINRONDSTEMPELS ANDERS”.

De verzameling is van Ad de Goede