Zo lang als mensen brieven hebben verzonden, hebben ze kritisch gekeken naar de overkomsttijd van die brieven. En, zoals dat bij ons mensen werkt, werd er niets gezegd als de brief snel werd be-zorgd. Dat was immers normaal. Als de brief naar hun mening te laat werd bezorgd dan stond men snel klaar met een klacht. Dat was soms terecht en soms ten onrechte.In de achttiende eeuw waren er tussen de steden in het westen van het land dagelijks post­verbindingen.

Als men echter de brief op het postkantoor bezorgde nadat de postiljon vertrokken was, dan bleef die brief liggen tot de volgende dag. En dan werd de overkomsttijd met ongeveer 1 dag verlengd. Erger was het met de verbindingen met de andere delen van het land. Met de noordelijke en oostelijke provincies was er tot 1807 slechts twee maal per week postverkeer; per 1 juli 1807 werd dit opgevoerd tot 3 maal per week.